حرف های هست که برای گفتن که اگر گوشی نبود نمی گوییم

و حرف های هست برای نگفتن که همه کس میخواهند بشنوند

حرف های که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند

و سرمایه ماورای هرکس حرفهایست که برای نگفتن دارد

حرف های که پاره های بودن آدمی اند

و بیان نمی شوند مگر آنکه مخاطب خویش را بیابند.

خوش آن ادمی که بتواند شنونده ی خوبی برای حرفهایش در زندگی داشته باشد